Νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή

• Ξεκινά τις πρώτες 100 ημέρες μετά τη μεταμόσχευση
• Πάνω από το 50% των ασθενών που έχουν αλλογενή μεταμόσχευση, το βιώνουν αυτό
• Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται περίπου 2 έως 3 εβδομάδες μετά τη μεταμόσχευση. Αυτό το σημάδι 2 – 3 εβδομάδων είναι όταν τα νέα βλαστοκύτταρα αρχίζουν να αναλαμβάνουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και να παράγουν νέα αιμοσφαίρια.
• Η οξεία GvHD μπορεί να εμφανιστεί εκτός των 100 ημερών, αυτό συμβαίνει γενικά μόνο σε ασθενείς που είχαν ένα καθεστώς προετοιμασίας μειωμένης έντασης πριν από τη μεταμόσχευση.
• Στην οξεία GvHD, το μόσχευμα απορρίπτει τον ξενιστή του, όχι ο ξενιστής που απορρίπτει το μόσχευμα. Ενώ αυτή η αρχή είναι η ίδια τόσο στην οξεία όσο και στη χρόνια GvHD, τα χαρακτηριστικά της οξείας GvHD είναι διαφορετικά από εκείνα της χρόνιας.

Η βαρύτητα της οξείας GvHD βαθμολογείται από το στάδιο Ι (πολύ ήπιο) στο στάδιο IV (σοβαρό), αυτό το σύστημα βαθμολόγησης βοηθά τους γιατρούς να αποφασίσουν για τη θεραπεία. Οι πιο κοινές θέσεις οξείας GvHD είναι:

• Γαστρεντερική οδός: προκαλεί διάρροια που μπορεί να είναι υδαρής ή αιματηρή. Ναυτία και έμετος σε συνδυασμό με πόνο στο στομάχι, απώλεια βάρους και μειωμένη όρεξη.

• Δέρμα: με αποτέλεσμα ένα εξάνθημα που είναι επώδυνο και φαγούρα. Συχνά ξεκινά στα χέρια, τα πόδια, τα αυτιά και το στήθος αλλά μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σώμα.

• Συκώτι: πρόκληση ίκτερου που είναι συσσώρευση «χολερυθρίνης» (μιας ουσίας που εμπλέκεται στη φυσιολογική λειτουργία του ήπατος) που κιτρινίζει το λευκό των ματιών και το δέρμα.

Η θεραπευτική ομάδα θα πρέπει να αξιολογεί τακτικά τον ασθενή για GvHD ως μέρος της φροντίδας παρακολούθησης.